Daniel Martin (1982) zoekt naar de eigenschappen van
transmutatie, oftewel, verandering van een soortige vorm.

Zijn portretten en sculpturen hebben geen definitieve vorm zoals wij die gewend zijn. Ze hebben meerdere dimensies, meerdere lagen waarmee een nieuwe laag in de realiteit ontstaat.

In eerste instantie vond deze transmutatie met verf plaats, maar om tot nieuwe dimensies en vormen te komen moest Daniel verder: hij snijdt bijvoorbeeld zijn schilderijen in stukken of gebruikt gevonden voorwerpen en verwerkt deze in het portret.
Deze losse elementen functioneren als verfstreken die het portret een nieuwe dimensie geven, op zoek naar een nieuwe balans en eenheid, op zoek naar een nieuwe materie.

Het werk van Daniel Martin trekt nationaal en internationaal de aandacht resulterend in tentoonstellingen onder andere in Havana, Cuba, Mexico en New York.

Daniel Martin was  24 september 209 te zien in het televisieprogramma ‘Sterren op het doek’ waarin hij een portret maakte van Waylon.